Esta entrada, vou tentar que sexa en galego; a fala apropiada para dar mención do lugar onde próximamente temos que xantar.
O Fogar do Santiso é un "merendeiro" situado Lugar de Trasellas, Municipio de Luou, Concello de Teo, a uns 15 minutos ó sur da capital galega. O sea dono e rexente, o señor Xosé Santiso, adica todolos seus esforzos ó obxectivo de facer do seu fogar, un lugar de encontro para aqueles amantes da cultura galega. A localización, a decoración, o estilo, o menú, as actividades ... todo a que alí se pode atopar, procura facer que o visitante se namore do mundo galego.
Nesta última fin de semana, tiven a ocasión de xantar no Fogar do Santiso (xa oíra falar dél, pero ninguna vez tiven a sorte de visitalo). Según cheguei, abraiaronme os detalles que alí habían, pallozas, pozas, construccións, mesas... Todo é un pequeno homenaxe á cultura galega. A comida está maravillosa, o dono está sempre presente para falar cos comensáles e contar anécdotas e poemas, él mesmo séntase a toca-la gaita durante o xantar. Os sábados á noite hai queimada de balde para todo o mundo. O mellor é que en lugar de contarvos todo esto, tengamos un momento para achegarnos a Trasellas e disfrutar dun día inolvidable.
Agora si, disculpen o meu total descoñecemento do galego, e as miñas faltas de ortografía.
O Fogar do Santiso é un "merendeiro" situado Lugar de Trasellas, Municipio de Luou, Concello de Teo, a uns 15 minutos ó sur da capital galega. O sea dono e rexente, o señor Xosé Santiso, adica todolos seus esforzos ó obxectivo de facer do seu fogar, un lugar de encontro para aqueles amantes da cultura galega. A localización, a decoración, o estilo, o menú, as actividades ... todo a que alí se pode atopar, procura facer que o visitante se namore do mundo galego.
Nesta última fin de semana, tiven a ocasión de xantar no Fogar do Santiso (xa oíra falar dél, pero ninguna vez tiven a sorte de visitalo). Según cheguei, abraiaronme os detalles que alí habían, pallozas, pozas, construccións, mesas... Todo é un pequeno homenaxe á cultura galega. A comida está maravillosa, o dono está sempre presente para falar cos comensáles e contar anécdotas e poemas, él mesmo séntase a toca-la gaita durante o xantar. Os sábados á noite hai queimada de balde para todo o mundo. O mellor é que en lugar de contarvos todo esto, tengamos un momento para achegarnos a Trasellas e disfrutar dun día inolvidable.
Agora si, disculpen o meu total descoñecemento do galego, e as miñas faltas de ortografía.
1 comentario:
buaaaaah! que ben se come no santiso! churrasco, orella, lacon... alí non che dan de comer, alí bótanche de comer. Fontes xigantes cheas de comida, anque agora subíronse algo cós prezos, pero aínda así segue compensando.
Eu déixome levar ata alí,e? anque o sitio no inverno é algo desagradecido xq o comedor é frío e húmido. unha vez que fun ata había pozas no chan! anque ó pé da lareira cóceste. A min fanme moita gracia os poemas que inventa o vello, anque cantar aínda nunca o oín.
Por certo, se me levas, haberá que ir, non?jejeje
Publicar un comentario